Rouw is hard werken
Pieter is sinds vandaag weer vol goede moed aan zijn werk begonnen. Het is nu drie weken geleden dat zijn vrouw is overleden aan de gevolgen van borstkanker. Pieter heeft het idee dat het goed is dat hij zijn werk weer gaat oppakken, omdat dit hem mogelijk wat structuur en afleiding biedt. Gedurende de dag merkt hij dat hij zich niet kan concentreren op het werk en dat alles wat ongeordend en chaotisch verloopt. Hij kan de knop nog niet zo goed omzetten en is in gedachten bij het verlies van zijn vrouw.
Koffie en een goed gesprek
Een goede collega van Pieter merkt dat hij er niet helemaal bij is en vraagt of Pieter zin heeft om een kop koffie te gaan drinken. Pieter vindt het fijn om zijn verhaal te vertellen en keer op keer herinneringen op te halen. Dit doet hij het liefst bij mensen die wat verder van hem afstaan, omdat hij het gevoel heeft dat hij deze mensen er minder mee belast.
Pieter geeft tijdens het gesprek aan dat de tijd voor zijn gevoel stilstaat en dat hij het liefst veel slaapt, zodat de pijn wat aan hem voorbijgaat. Hij wil zich graag sterk houden voor zijn gezin en geeft aan het nog lastig te vinden om plannen te maken voor de toekomst. Hij vindt het te pijnlijk om te beseffen dat er een toekomst is zonder zijn vrouw. Dit is voor hem onvoorstelbaar.
Wat wij voor je kunnen doen
Na ruim een week werken heeft Pieter door dat er niets uit handen komt en stelt zijn leidinggevende voor om een afspraak te maken met een bedrijfsmaatschappelijk werker. Pieter is daar nog niet eerder geweest en kan zich niet direct een voorstelling maken wat zo iemand voor hem zou kunnen betekenen.
Tijdens de eerste afspraak met bedrijfsmaatschappelijk werker, Iris van der Wal, vertelt hij in welke rollercoaster hij de afgelopen maanden heeft geleefd. Dat er continu sprake was van een stukje hoop en dat het onwerkelijk voelt dat hij nu afscheid heeft moeten nemen van zijn vrouw. In het gesprek komt naar voren dat rouw een normale reactie is op het verlies van een dierbare en dat rouwen veel energie kost en daardoor vermoeiend is.
Iris legt uit dat rouwen het leren omgaan met het verlies betekent en dat je tijdens het rouwen bezig bent om het verlies onder ogen te zien, terwijl het dagelijks leven verder gaat. En dat iedereen op zijn of haar eigen unieke wijze rouwt. Op de vraag wat ze kan betekenen in deze situatie legt ze uit dat ze geen oplossingen kan aandragen, want die zijn er helaas niet. Ze geeft aan dat ze er voor hem kan zijn als betrokken buitenstaander door gewoon te luisteren. Tijdens de afronding van het eerste gesprek attendeert ze Pieter op het boek: Helpen bij verlies en verdriet (Kierse, 2017). Verder geeft ze aan dat Manu Keirse ook online video’s heeft waar Pieter mogelijk baat bij zou kunnen hebben.
Er volgt nog een aantal gesprekken waarbij Pieter aangeeft dat hij de ene dag wel vooruitgang merkt en de andere dag weer het idee heeft terug te zijn bij af. Dit frustreert hem. Dat zijn vrouw afgelopen week jarig zou zijn geweest maakt het extra moeilijk voor Pieter. Met het gezin hebben ze ervoor gekozen om bij de verjaardag stil te staan door bloemen te brengen bij het graf en hoe dubbel het ook klinkt wel taart te eten. Pieter deed dit vooral voor zijn vrouw, omdat hij weet dat zij niet had gewild dat ze deze dag aan zich voorbij lieten gaan.
Rouwarbeid
Pieter is ook bij de bedrijfsarts geweest en werkt momenteel voor 50%. Dit geeft hem wat rust, omdat de impact van het verlies behoorlijk groot is. De bedrijfsarts benoemde dat rouw hard werken is en dat er wel wordt gesproken over rouwarbeid. Hij heeft uitgelegd dat medewerkers die rouwen zich vaak slechter kunnen concentreren, last hebben van stemmingswisselingen, rugpijn, hoofdpijn, spierspanning etc.
Nadat Pieter en Iris een driegesprek hebben gehad met de leidinggevende van Pieter sluiten ze het traject af. Pieter heeft het idee dat hij het wel weer wat meer op de rails heeft. Tijdens het driegesprek werd er stilgestaan bij hoe de leidinggevende en de collega’s van Pieter hem tot steun kunnen zijn. Dat het belangrijk is om te realiseren dat er in de eerste periode vanuit de omgeving vaak veel begrip en medeleven is en dat dit in de loop van de tijd afneemt. Dit is vaak het moment dat het verdriet tot de nabestaande begint door te dringen. Verder gaf Iris nog aan de leidinggevende mee dat goed is om steeds opnieuw te blijven vragen waar Pieter behoefte aan heeft en stil te staan bij belangrijke feestdagen. Daarnaast heeft Pieter zelf een rol om aan zijn leidinggevende en collega’s te vertellen wanneer het even niet goed gaat. Dat is niet altijd makkelijk, maar wel van belang. Als buitenstaander zie je dit namelijk niet aan de buitenkant. Pieter geeft aan dat hij zich wel vertrouwd genoeg voelt in het team om hierover in gesprek te gaan.
Heeft het verhaal van Pieter impact op je gehad en wil je over een verlieservaring of over een andere situatie verder praten? Neem dan gerust contact op. Wij denken graag met je mee!
Hoe zijn we te bereiken?
Je kunt zelf rechtstreeks contact zoeken met de bedrijfsmaatschappelijk werker, die werkzaam is voor jouw organisatieonderdeel. Deze informatie staat op de pagina op Rijksportaal onder Bedrijfsmaatschappelijk werk.
Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel neem dan contact op met het Bedrijfsmaatschappelijk loket (werkdagen van 09.00 – 17.00 uur via 088 371 37 10).